سلیم خلیلی مشاور مدیریت در حوزه بازاریابی و فروش، منابع انسانی، عارضه یابی، مدیریت استراتژیک و … و مدرس دوره های زبان بدن، مشتری مداری و …. این مطلب را برای شما انتخاب کرده است
«لوی اشتراوس» یک کمپانی خصوصی پوشاک است که با برند Levi’s و بیشتر به خاطر شلوارهای جین Denim خود در جهان معروف است. به‌رغم تولید انواع لباس جین توسط این شرکت از دهه 1870، جین‌های مدرن از سال 1920 به بازار وارد شدند.
این شرکت که از سال‌های اولیه شاهد مالکیت کارمندان و سهامداران زیادی بوده است، اکنون به صورت خصوصی و توسط نوادگان اشتراوس اداره می‌شود و شامل سه بخش مختلف است: دفتر مرکزی بخش آمریکایی که در سان‌فرانسیسکو واقع شده، بخش اروپا، خاورمیانه و آفریقا که مقر اصلی آن در شهر بروکسل می‌باشد و بخش آسیای شرقی در سنگاپور.
این شرکت زمانی افتتاح شد که لوی اشترواس آلمانی که از باواریا به سان فرانسیسکو و کالیفرنیا مهاجرت کرده بود، تصمیم گرفت اولین شعبه غربی تجارت برادرش را در سال ۱۸۵۳ تاسیس کند و به تولید شلوارهای لی (جین) بپردازد.
برادر لوی در نیویورک به تجارت کالا مشغول بود و او شعبه جدیدی برای این تجارت در سان فرانسیسکو احداث کرد. لوی پس از مهاجرت به آمریکا چندین سال در نیویورک مشغول فراگیری روش‌های تجارت بود و طی بیست سال به یکی از تاجران موفق پارچه تبدیل شده بود.
یکی از مشتریان لوی اشتراوس، خیاطی به نام «ژاکوب دیویس» اهل لاتویا بود. او که در نوادا زندگی می‌کرد، از شرکت اشتراوس به‌صورت عمده پارچه خریداری می‌کرد. در میان مشتریانش شخصی بود که دائما جیب‌های شلوارهایی که ژاکوب برایش می‌دوخت را پاره می‌کرد.
ژاکوب به فکر راه‌حلی برای دوام بیشتر شلوارهای این مشتری بود، روزی به فکرش رسید که شاید با استفاده از نوعی پرچ فلزی در نقاطی از شلوار که پاره شده یا آسیب دیده، مثل گوشه‌های جیب‌ها و در زیر دکمه‌های شلوار، بتواند باعث استحکام بیشتر برای شلوار شود.
مشتریان ژاکوب خیلی سریع از این شلوارهای پرچ دار استقبال کردند. او نگران شد که شاید کسی این ایده ماهرانه اش را بدزدد، بنابراین تصمیم گرفت حق امتیاز این کار را به نام خود ثبت کند. اما ۶۸ دلاری که برای کارهای اداری لازم بود را نداشت. بنابراین به عنوان شریک تجاری فورا به فکر لوی اشتراوس افتاد.
در سال ۱۸۷۲ طی نامه‌ای که به لوی اشتراوس نوشت، به او پیشنهاد کرد که حق امتیاز این کار متعلق به هر دو نفرشان باشد. لوی که یک تاجر خبره بود، با دیدن این محصول جدید، بلافاصله پیشنهاد ژاکوب را پذیرفت. در بیستم ماه مه سال ۱۸۷۳، این دو نفر حق امتیاز این اختراع را در آمریکا به نام خود ثبت کردند. این تاریخ امروزه به عنوان تاریخ تولد رسمی بلوجین شناخته شده است.
لوی اشتراوس، ژاکوب را به عنوان سرپرست تولید این شلوارهای جدید در شرکت خود استخدام کرد. این شرکت تا سال ۱۸۷۵ به تولیدات خود ادامه داد و دو کارخانه دیگر در سان‌فرانسیسکو راه‌اندازی کرد.
پارچه‌های کتان برای دوخت این شلوارها از یکی از معروف‌ترین کارخانه‌های پارچه‌سازی منچستر تامین می‌شد. در مدت زمانی کوتاه، تمام کارگران از این شلوارهای جدید استقبال کردند. قیمت یک دست لباس کار بادوام تولید شرکت لوی اشتراوس رقمی کاملا باور نکردنی معادل 25/1 دلار بود.
حق امتیاز این محصول تا بیست سال منحصرا در اختیار شرکت اشتراوس بود. در سال ۱۸۹۰ این شلوارها مدل ۵۰۱ نام گرفت که هنوز هم با این نام در بازار به فروش می‌رسد. با به پایان رسیدن حق انحصار این محصول، بسیاری از کارخانجات تولید پوشاک از این محصول پرطرفدار شرکت لوی اشتراوس کپی برداری کردند.
در دوران جنگ جهانی دوم، این شلوارها به صورت محدود و فقط به افرادی فروخته می‌شد که در نیروهای دفاعی جنگی فعالیت می‌کردند. ولی پس از جنگ، این شرکت گسترش یافت و از کمپانی کوچکی با 15 فروشنده، دو کارخانه و فروش محدود در سال 1946، طی 30 سال به سازمان بزرگی با بیش از 22 هزار فروشنده، 50 کارخانه و دفاتر متعدد در 35 کشور جهان تبدیل شد.
در سال ۱۹۵۰ دانش‌آموزان دبیرستانی به عنوان اعتراض به بزرگ‌ترها که این شلوارها را نمی‌پوشیدند و برای اینکه متفاوت به نظر برسند، شروع به پوشیدن این شلوارها کردند. در سال ۱۹۷۰ شلوارجین بیش از همیشه طرفدار پیدا کرد.
از زمانی که مردم لغت لیوایز(Levi’s) را برای این شلوارها به کار بردند، شرکت لوی اشتراوس نیز این لغت را به عنوان علامت تجاری خود ثبت کرد. شلوار جین با تبلیغات تلویزیونی و فیلم‌های مختلف بین نسل جوان رایج شد و حتی در سال 2007 یک گوشی تلفن همراه با همکاری لیوایز و شرکت «مود لبز» تولید گردید.
این شرکت که اکنون بیش از 11 هزار کارمند در سراسر جهان دارد، سالانه درآمدی بالغ بر 4 میلیارد دلار کسب می‌کند.
برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.
