توسعه پايدار

توسعه پايدار

دوره MBA و DBA

تعریف توسعه پایدار

مفهوم توسعه پایدار ناظر بر این واقعیت انكار ناپذیر است كه ملاحظات مربو ط به اكولوژی میتواند و باید در فعالیتهای اقتصادی به كار گرفته شود . این ملاحظات شامل ایده های ایجاد محیطی منطقی است كه در آن ادعای توسعه به منظور پیشبرد كیفیت همه جنبه های زندگی مورد چالش قرار میگیرد.
درباره توسعه پایدار تعاریف متعددی وجود دارد كه بعضی از آنها عبارتند از :
– توسعه پایدار به معنای تلفیق اهداف اقتصادی ، اجتماعی و زیست محیطی برای حداكثرسازی رفاه انسان فعلی بدون آسیب به توانایی نسلهای آتی برای برآوردن نیازهایشان میباشد .
كمیسیون جهانی محیط زیست و توسعه كه برای او لین بار این اصطلاح را ار ائه داد، توسعه پایدار را به عنوان توسعه ای تعریف كرد كه نیازهای نسل فعلی را بدون ایجاد اشكال در توانایی نسلهای آینده در برآوردن احتیاجات خود تأمین میكند.
این تعریف دو مفهوم را در بر دارد :
۱ – مفهوم نیاز ، بویژه نیازهای اساسی فقرا اولویت درجه یك را دارد؛
۲ – توسعه پایدار در برگیرنده ایده محدودیت هایی است كه به وسیله وضعیت اقتصادی ،اجتماعی و زیست محیطی تحمیل می شود . این امر به نوبه خود حاكی از آن است كه اهداف توسعه پایدار باید در هر كشوری به طور عملیاتی و خاص آن كشور تعریف شود.
در واقع توسعه پایدار بر پایه هشیاری انسان نسبت به خودش و نسبت به منابع طبیعی كره زمین استوار است و خواهان یك سبك زندگی پایدار برای همه انسانها است و مخالف مصرف بیش از اندازه ، اتلاف منابع و بی توجهی به نسلهای آینده و قطع رابطه با گذشته است. بنابر این یك سؤال میتواند آن باشد كه آیا سبك فعلی زندگی قابل قبول است و آیا صحیح است كه این سبك از زندگی و بهره برداری از منابع پایه به نسل های بعدی تسری پیدا كند؟
همچنین اصل ۱ اعلامیه ریو حاكی از این است كه : انسان محور توجه توسعه پایدار است و انسانها سزاوار و مستحق یك زندگی سالم و مولد درهم سازی با طبیعت می باشند از سوی دیگر توسعه پایدار به زبان فنی می تواند به عنوان مسیر توسعه ای كه در آن بهینه سازی رفاه برای نسل امروزی كه منجر به كاهش رفاه آینده نمیشود ، تعریف شود ، قرار گرفتن در این مسیر مستلزم از بین بردن زیاده رویهایی است كه به تهی شدن منابع طبیعی و تخریب محیط زیست منجر می شود . بعلاوه مفهوم برابری به عنوان یكی از بنیادهای توسعه پایدار كه عدالت بین نسلی را با عدالت درون نسلی تلفیق می كند ، مستلزم آن است كه ساختار ا لگوهای درامدی و توزیعی تغییر پیدا كند . بنابراین از نظر بعضی از صاحبنظران می توان آن را به عنوان پیش شرطی برای اتخاذ هرگونه استراتژی در ارتباط با توسعه پایدار دانست . واقعیت این است كه بدون عدالت اجتماعی در بین نسل حاضر عدالت بین نسلی امكانپذیر نیست .